Αγιολογικά

Γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας κατά τις αρχές του 4ου μεταχριστιανικού αιώνα. Άκμασε επί των αυτοκρατόρων Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 - 337), Ιουλιανού του Παραβάτη (361 - 363) και των διαδόχων του. Από μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του, Ιάκωβο, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο. Ο όσιος Εφραίμ αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και έγραψε πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γνώστης των δογματικών θεμάτων καταπολέμησε τις αιρέσεις και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην ορθή πίστη. Όταν με συνθήκη το 363, που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτη, Ιοβιανός, η Νίσιβη παραδόθηκε στους Πέρσες, ο όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και πήγε στην Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος. Το 370 επισκέφτηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου. Ο Όσιος Εφραίμ κοιμήθηκε με ειρήνη το 373.